1 jaar -
-
Slaaf, of
tot slaaf gemaakt.
Kooplieden, of
Schurk.
Heiligen, of
Zondaars.
Inleiding en tijdlijn:
Oud Afrika was niet geïsoleerd van de oude wereld.
Historisch en archeologisch onderzoek geeft een goed begrip van de oude trans-Sahara handel, van ongeveer 4000 voor Christus (lang voor de 1e eeuw CE; en beschreven als beginnend met het tijdperk van de Afrikaanse metallurgie in het geval van Senegal), verspreid over het oude Koninkrijk van Kus in Kerma, Soedan; door het Darb el-Arbain handelsroute, en omvat handel in wierook, tarwe, specerijen, goud, zout, dieren/gevogelte, bekwame ambachtslieden en ivoor; en belangrijker nog, de import van mineralen zoals 'obsidiaan' van Senegal om messen, objecten en metaalbewerking te maken. Recent antropologisch onderzoek vindt nu Manding inscripties in de dichte bossen van Zuid-Amerika.
De zijderoutes:
Handel vervoerde informatie en de in elkaar grijpende handelsnetwerken waren verbonden Afrika naar het grootste deel van de Oude Wereld, bracht een uitwisseling van handel in oosterse [oosterse] zijde voor amber, jade, kleurstoffen, specerijen, goud, olie, gesmeed gereedschap, inclusief mythische wezens zoals de giraffe [of de qilin, vereerd in Chinese, Japans En Koreaans mythologie] enz, ca 114 v.Chr, van het uitbreiden Han-dynastie.
De kunst van het maken van zijde bleef exclusief Chinese export tijdens deze periode, en de keizerlijke Han-documenten tonen diplomatieke en handelsbetrekkingen tussen de Han-dynastie en Afrika, met een diplomatieke gezant 'Zhang Qian' uitgezonden om de transcontinentale handel veilig te stellen en politieke protectoraten te creëren voor de snelgroeiende zijdehandel. Deze praktijk ging door tot in het begin Ming-dynastie, met verslagen van 'Zheng He' (een diplomaat en admiraal) die tussendoor het binnenland van Afrika bezoekt 1419 na Christus En 1433 na Christus, en Afrikaanse gezanten/ambassadeurs uitgenodigd door Keizer Zhu Di om de zeer uitgebreide te vieren Chinees Nieuwjaar bij het nieuw gebouwde Verboden Stad; circa 1421 na Christus.
De Grieks-Romeinse periplus “De Periplus van de Roode Zee” leverde ook een overzicht op van de vaarroutes en commerciële kansen tussen Afrika en externe/strategische handelshavens.
De Romeinse rijk erfde de gevestigde handelsnetwerken die deel uitmaakten van de Zijderoute tussen de oostelijke handelsroutes en Afrika, na de verovering van Egypte in 30 voor Christus.
Lucius Septimius Severus’s ancestry – (“Aethiops quidam e Numero Militari”):
Het zich uitbreidende Romeinse rijk nam de handel, aristocratie en militaire tradities van de heersende elites van veroverde soevereine staten in zich op en bracht senatoriale / diplomatieke betrekkingen tot stand. De immense multi-etnische diversiteit die bestond binnen de snelgroeiende bevolking van het Noord-Afrikaanse Romeinse rijk wordt vermeld in de Notitie Dignitatum ("De lijst van administratieve Romeinse kantoren"), en zoals weerspiegeld in de bekwame Afrikaanse (Ethiopië/Mauri/Moors) militair regiment dat deel uitmaakte van de campagnes van het Romeinse leger Germania en Britannia, en in septimus van Severus voorgeslacht.
In 193 n.Chr, Lucius Septimius Severus werd gekroond tot heerser van alle Romeinse rijk en werd de eerste van Rome Afrikaanse Keizer; een product van de culturele en politieke unie / alliantie tussen een Afrikaanse vader en een moeder van Italiaans-Romeinse afkomst, afkomstig uit een vooraanstaande Romeinse familie van paardensport.
De meest opmerkelijke latere expeditie van keizer Septimius Severus soevereiniteit was in de Romeinse provincie van Brittannië; en waar hij stierf York, ca 211 n.Chr.
Gedurende deze periode stonden de Afrikanen onder vele namen bekend en leidden ze de verovering van de Iberisch schiereiland circa 711 n.Chr tot 1492 n.Chr, na de val van de Romeins bisdom Africae (Romeins bisdom Afrika), en het Romeinse rijk.
De zijdehandel in Afrika ging lange tijd door en wat nu bekend staat als 'de zijderoutes of zijderoute' bestond meer dan 1500 jaar, tot ongeveer 1453 na Christus.
De Groot-Zimbabwe, Malinees En Ghanese rijk lag op de handelsroute, tussen de oostkust en het binnenland van Afrika, wat aanleiding gaf tot een groot aantal tussenpersonen en handelsposten, en de behoefte aan belastingen en bescherming onderweg.
Religie, nieuwe technologieën, innovatie en ideeën verspreidden zich net zo vloeiend langs de Afrikaanse handelscorridors als goederen, wat resulteerde in de groei van multiculturele steden langs het binnenland van de trans-Sahara handelsroutes, namelijk Gao En Timboektoe, enz
Op het hoogtepunt van de Afrikaanse renaissance, het goed georganiseerde regeringssysteem onder leiding van King's, zoals Musa Keita I of Mansa Moesa, ontwikkelden de uitgebreide reis- en handelsnetwerken van Afrikaanse kooplieden en Afrikaanse islamitische geleerden een belangrijke boekhandel en vestiging Timboektoe als een wetenschappelijk centrum in Afrika, circa 988 n.Chr en verder.
Als gevolg hiervan voedden verhalen over Afrika's rijkdom, exotische export, renaissance, levensstijl en hoge cultuur speculatie in Europa, omdat het niet alleen extreem rijk was, maar ook bijzonder mysterieus. Deze verhalen hielpen de Europese interesse en verkenning van kansen in Afrika te wekken.
Het verval van deze koninkrijken (Afrikaanse stadstaten) was het gevolg van een verschuiving in de dynamiek van de internationale handel, interne rivaliteiten [met name de Saadiaans/Marokkaans invasie van de Niger interieur, de slag om Tondibi, en de Slag om Alcacer Quibir] nieuwe varende handelsroutes, geavanceerde maritieme/navigatievaardigheden en wapens, toegenomen vraag naar en concurrentie om land, toegang tot goederen en hulpbronnen zoals goud, een verschuiving in geografische dominantie en ideologie.
De politieke fragmentatie van de regio, de plundering van multiculturele steden, literatuur en schatten van gecentraliseerde rijken als Mali, Songhai, Kongo/Congo, en de toenemende aanwezigheid van de Ottomaans's en Portugal betekende het einde van de regio als een effectieve / dynamische kracht in de handel.
Achtergrond: [Het begin van Europese activiteit in Afrika.]:
Net als andere buitenlandse reizigers en leveranciers van goederen, stonden Afrikaanse kooplieden en handelaren zeker open voor de Europese nieuwkomers.
De komst van de eerste Europese handelaren, ruim 5440 jaar na de uitwisseling van (bekend en gedocumenteerd) handel begon in Afrika, kan in verband worden gebracht met een jonge Portugese kapitein'Antam Gonçalvez' die, na verhalen te hebben gehoord over het potentieel voor handel en winst, in 2008 aan de reis naar Westelijk Sub-Sahara Afrika begon 1441 na Christus, in opdracht van 'Dom Henrique van Portugal, Hertog van Viseu' om zeehondenhuiden, zwarte peper, kruiden en olie te verkrijgen voor verdere verkoop in Lissabon.
Portugal wenste een monopolie op de handel in Afrika te behouden en zocht rechtvaardiging voor zijn positie, vroege ontdekkingen en invloedssfeer (nieuw gevonden handelsroutes), via een Pauselijke bul van 1442 n.Chr, besteld door Paus Eugenius IV, waarvan de consequentie de legitimering zou zijn van de slavernij van Afrikanen als gevangenen, onder het uitgangspunt en de benaming van de onderneming als een kruistocht; A Pauselijke bul door Paus Nicolaas V, in 1452 CE en 1455 CE, en een pauselijke bul die de Verdrag van Tordesillas (in 1494 na Christus).
In die tijd, in de 15e en 17e eeuw, waren zilver en goud de internationale handelsstandaarden in Europa en Azië. De aanvoer van edele metalen was belangrijk om economieën te stimuleren en valuta's te ondersteunen voor uitwisseling en import.
Dezelfde logica en materiële krachten waren operationeel bij de exploitatie van Maya-goud door Spanje, en toen dit was uitgeput, de heldendaden van de zilvermijnen van Mexico. Inderdaad, veel van de rivaliteit tussen Europese landen in de 15e en 18e eeuw is ontstaan uit de wens om hun economieën en valuta's te beschermen en te versterken.
Het nieuws van Portugese heldendaden in Afrika werd gehoord in het naburige Spanje, en over de rest van Europa, waarbij de meeste zich buiten de buit voelen.
Tussen 1495 na Christus En 1559 na Christus, werden honderden Portugese schepen overvallen, buitgemaakt en geplunderd door de Engelsen, evenals de Engelse heimelijke betrokkenheid bij de Slag bij Agadir ('Santa Cruz') 1541 na Christus.
Koning Jan III van Portugal schreef naar Koningin Mary van Engeland (1555. n.Chr) als gevolg daarvan herstelbetalingen eisen voor de in beslag genomen en geplunderde schepen. Met name in zowel Portugal, Spanje als in heel Europa was het de vorst die titels instelde voor handelsmonopolies over de nieuwe 'opkomende commerciële grens', waarbij hij een heffing of belasting afleidde voor handelsmonopolies.
Opmerkelijke tijdlijn van Europese betrokkenheid in Afrika omvat Spanje (vanaf 1462); Groot-Brittannië (van 1562, waarbij koningin Elizabeth I legitimiteit verleent aan de kaapactiviteiten van John Hawkins, Francis Drake, et al. door de officiële uitgifte van een uniek wapen, en Bermuda op 23 november in kroonbezit worden 1614), Noord-Amerika (van 1619); Nederland (van 1592); Frankrijk (van 1594), enz.
Handel met Afrika vereiste enorme rijkdom en financiering. Het bleef het exclusieve voorrecht van de Europese royalty's, edelen of rijke kooplieden. Zo ontwikkelden de Europeanen verdere innovaties, voor de felbegeerde handel in Afrika, door de oprichting van handelsondernemingen. De Nederlandse Oost-Indische Compagnie, de Deense West-Indische Compagnie en de Franse West-Indische Compagnie werden respectievelijk opgericht in 1602/1659/1664, waardoor een breder spectrum van kooplieden kon investeren in de winstgevende nieuw gevonden handel in Afrika; verzekeren en spreiden van bedrijfsrisico's.
De Compagnie van koninklijke avonturiers van Engeland werd in 1660 opgericht door Koning Karel II van Engeland, een handvest dat monopolie op de handel aan de westkust van Afrika verleent, verandert in De Koninklijke Afrikaanse Compagnie in 1672.
De evolutie van deze innovatieve instelling, de joint stock/trading company, was de belangrijkste ontwikkeling in de wereld van 17e eeuw handel. Dit gegarandeerde West-Europa zou zijn middelen kunnen aanwenden voor het structureren en in stand houden van de handel in Afrika, evenals een groot deel van de wereld.
Uiteindelijk heeft het het mechanisme vastgesteld waardoor Europa, onbedoeld het grootste deel van de wereld verspreid, geïnfiltreerd en gekoloniseerd.
Gedurende deze periode onderging het sociale en politieke landschap van Europa opeenvolgende transformaties van het feodale naar het handels- en naar een industrieel zakencentrum. Londen, Antwerpen, Liverpool, Amsterdam en Nantes kwamen naar voren als belangrijkste financiële centra van Europa. Wat zelden wordt verteld, is dat maar liefst 40% van het Britse budget binnenkomt 1833 n.Chr, het equivalent van ongeveer £ 20 miljard in huidige termen, werd gebruikt om de Engelse kooplieden te compenseren voor de uiteindelijke ondergang en ineenstorting van de illegale woekerwinsten van de handel in Afrika; het uitsluiten van ontheemde Afrikanen van enige restitutie.
Reductionisme en de traditie van afnemende Afrikaanse culturen en haar plaats in de geschiedenis: De taal van juridische fictie.]:
De Corpus Juris creëert een kritische basis om over het probleem na te denken rechtspersoon.
Ius natuurlijk / (lex naturalis), (eeuwig en onveranderlijk) geeft conceptueel lichamelijke waarden weer die inherent zijn aan de menselijke natuur - complexe bewuste wezens die niet alleen worden gekenmerkt door individualisme, behoeften en begeerten, maar ook zelfbewustzijn (bewustzijn), rechten, privileges, verplichtingen, het vermogen om juridische relaties te creëren , en door de grenzen van pijn, ziekte, lijden en dood.
Theoretische normatieve concepten van jurisprudentie (wettelijke regels) creëren de contouren van erkenning voor verschillende/veelzijdige entiteiten, collectieven, individuen, het proces van “anders”, het vermenselijken en uitbreiden van de gemeenschap van personen. Dit is problematisch, geplaagd door onzekerheid en onbepaaldheid (in het slechtste geval willekeurig), en beperkt het volledige potentieel en de belofte van persoonlijkheid.
Termen als "slaaf" en/of woorden die hiermee analoog zijn, doordringen en bepalen alle andere inherente identiteiten, gekozen of gegeven. Om de persoonlijkheid aan een niet-menselijk zelfstandig naamwoord is om taalkundig geweld te produceren en het individu zijn keuzevrijheid te ontnemen. Het tegendeel beweren druist in tegen de empirische feiten. De wetenschappelijke oefening om de taal van de historische herinnering te verfraaien en te bedekken, impliceert een zekere mate van opzettelijk en/of met voorbedachten rade geheugenverlies en verspilt een kans om de brutaliteit van het woord te versterken.
Evenzo is de reductie van Afrikaanse realiteiten als mythische representaties of fenomenen zonder filosofische en intellectuele essentie - dat Afrikanen geen geschiedenis hebben - een eurocentrisch idee, gezien de bovengenoemde tijdlijn; en niet geworteld in feiten. Dat geldt ook voor de hedendaagse constructie van 'derde wereld', 'onderontwikkeld', 'ontwikkelend' of 'ondemocratisch' – beoordeeld naar eurocentrische maatstaven.
Met name vooraanstaande Afrikaanse historici, antropologen en sociologen zoals Cheik Anta Diop, John Henrik Clarke, En WEB Du Bois et al, hebben deze eigenaardige/eurocentrische nep-etnografische karakterisering van de Afrikaanse sociaal-culturele etnologie inderdaad gedefinieerd als een 'nieuwe uitvinding' - een religie gebaseerd op het eurocentrische (wetenschappelijke) dogma dat alle tinten van God gebaseerd zijn op de intrinsieke hiërarchie van religieuze orthodoxie ; met het onvermijdelijke gevolg van de collectieve fysieke, ideologische, religieuze, systemische of culturele kenmerken van de 'Ander' (individuen die buiten de hedendaagse hegemonische machtsstructuur vielen) als aanzienlijk minder gewaardeerd door 'moderne samenlevingen'.
De primaire basis van deze herconfiguratie was het instellen en versterken van het agentschap van eurocentrische kapitalistische systemen, ondersteund door een cluster van sociale, onstoffelijke/religieuze, semantische vermoedens en wettelijke regimes.
Als gevolg hiervan, en zonder enige twijfel, heeft deze nieuwe religie (of hegemonische constructie) geen bekeerlingen voor zich kunnen winnen door vreedzame aansporing of angst, ze heeft primitieve/onmenselijke methoden ingezet om haar macht veilig te stellen, door wetten, gebruiken en instellingen in te voeren om in te voeren. zijn prerogatieven uitoefenen.
Conclusie:
Een sociologie van overheersing ontstond door de Pauselijke Stieren van 1442 n.Chr, 1452 na Christus, 1455 na Christus, En 1494 n.Chr. De bijbehorende theorieën en pseudo-wetenschappelijke markers van natuurlijke verschillen van de 18e, de 19e, En de 20e eeuw, geïnstitutionaliseerd en een morele rechtvaardiging geboden om de systemische hebzucht die uit Europa en Amerika komt in stand te houden; aanloop naar de 21e eeuw. De kern van dit systeem wordt genormaliseerd door hedendaagse vormen en media; sterk ingebed in de sociale, wetenschappelijke, economische/financiële, politieke (openbare orde), academische, spirituele, media, literaire en culturele ruimten, en uitgeoefend door een ingewikkeld web van normen en wetten, heeft de institutionele en structurele macht zich recentelijk opgehoopt.
De Europese interventie circa halverwege de 15e eeuw, Afrikaanse geavanceerde, progressieve, politieke en sociale structuren afgebroken. Tot het midden van de vijftiende eeuw (CE), Afrika was een opkomende economische grootmacht. Centraal-Afrika had een bestaande verfijnde ijzercultuur die de Noord-, Zuid- en Indische Oceaan met elkaar verbond. West-Afrika was verbonden met de Middellandse Zee via handelsroutes door de Sahara. De Europese komst van 1441 na Christus verder, onderbrak de natuurlijke evolutie van de ontluikende Afrikaanse ingewikkelde multiculturele commerciële omgeving; het industriële, gespecialiseerde/wetenschappelijke, oude religieuze en wetenschappelijke landschap.
De daaruit voortvloeiende chaos veroorzaakte de ontwrichting van gezinnen en veroorzaakte onnoemelijke angst mannen, vrouwen en kinderen, met Afrika dat eeuwenoude bekwame ambachtslieden, goudsmeden, juweliers, metselaars, timmerlieden, boeren, muzikanten, priesters, rechtbanken, koningsmakers en geleerden verliest; het verlies van buren, broer, zus, tante, oom, zoon, dochter, neef, moeder, vader, cultuur, ….
Voor een ideologie die gebaseerd is op het principe van een pseudo-hegemonische cum-kapitalistische constructie, is de verwoestende impact op het Afrikaanse continent, in genealogische, economische en financiële termen, onmetelijk.
© SUCULTUUR
-
-
Je moet ingelogd zijn om op dit onderwerp te kunnen reageren.
